Στο πιο κάτω μικρό μου κείμενο δεν έχω σκοπό να δείξω ή να "αποδείξω" το νόημα τις ορθόδοξης πίστης. Με θεωρώ ανίκανο και πολύ μικρό για να μπορέσω να περιγράψω το μεγαλείο, αν και κρυφό, της Ορθόδοξης μας πίστης. Δεν μιλώ ούτε απλά για τις 10 εντολές, δεν μιλώ για τις τυπικές νηστείες, δεν μιλώ για την μετοχή στα μυστήρια της εκκλησίας. Το νόημα το πραγματικό της Ορθόδοξης πίστης δεν κρύβεται απλά πίσω από κάποιες τελετουργίες. Το νόημα ακριβώς στηρίζεται στον Χριστό ο οποίος ως ανατρεπτικός που ήταν έφερε την "άλλη λογική" στον κόσμο για να μας υποδείξει έτσι πόσο μικροί και αδύνατοι είμαστε εμείς οι άνθρωποι αλλά παράλληλα πόσο μεγάλοι και δυνατοί μπορούμε να γίνουμε.
Ο Χριστός ως ανατρεπτικός είναι αυτός που μας είπε να αγαπάμε ακόμη και τους εχθρούς μας, είναι αυτός που μας είπε ότι για να γίνουμε πρώτοι πρέπει να γίνουμε τελευταίοι, είναι αυτός που είπε "ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτο", είναι Αυτός που ταπεινώθηκε μπροστά σε όλο τον κόσμο για να σηκώσει έτσι τις αμαρτίες μας και τελικά μετά από τρεις μέρες να βρεθεί στον Άδη και να διδάσκει. Είναι Αυτός που είναι η Αλήθεια.
Έτσι για να μην γίνομαι και πολύ θεωρητικός, γιατί κάποιος θα μου πει καλά όλ' αυτά που λες αλλά που ξέρω αν ευσταθούν αυτά; Βέβαια καλόπιστα κάποιος θα είχε τέτοιους λογισμούς εξάλλου πολλές φορές αμφισβητούμε τον Θεό, με την καλή έννοια πάντα. Και αμφισβήτηση πάει να πει απορία, πολλά γιατί μαζί, κάποια ανθρώπινα ερωτήματα που μπορεί ο καθένας μας ως απλός άνθρωπος να πει.
Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας λέει συχνά σε εκπομπές που τον καλούν "Μου αρέσει να Τον αμφισβητώ γιατί νοιώθω ότι κάθε φορά που τον αμφισβητώ μου βγαίνει ακόμη πιο αληθινότερος πιο μετά". Αλήθεια πόσες φορές στην ζωή μας διερωτόμαστε "Γιατί Θεέ μου;" γιατί τα επιτρέπεις όλα αυτά; Τις συμφορές, τις δυστυχίες; Τον θάνατο μικρών παιδιών; Ή ακόμη και για μας. Δύσκολη απάντηση. Όμως δεν θα την βρούμε εύκολα αυτήν την απάντηση αφήνοντας έτσι τα πράγματα στα χέρια Του.
Το θέμα είναι τώρα πως μπορούμε να ζήσουμε τον Θεό. Είναι και αυτό ένα ερώτημα που στα αυτιά του καθενός μας ακούγεται κάτι εξωπραγματικό αλλά βαθιά στην ψυχή μας φαντάζει το ιδανικό. Αυτό θα το βρούμε μέσα από την διδασκαλία του Χριστού μας. Εκεί πηγάζει όλη η αλήθεια, πιστεύω. Ο άνθρωπος που αγαπάει τον συνάνθρωπό του, νοιάζεται για τους άλλους, βάζει τον εαυτό του κάτω απ' τους άλλους για να τους χαροποιήσει, θυσιάζεται καθημερινά για την αγάπη του Χριστού τότε αυτός είναι και ο δίκαιος αυτός γεύεται από αυτήν την ζωή την Βασιλεία του Θεού!
Γιατί η Ορθοδοξία δεν "υπόσχεται" Παραδείσους μετά τον θάνατο. Δεν είναι ΤΥΠΙΚΗ τήρηση εντολών. Όλοι θα ακούσουμε τους Πατέρες της Εκκλησίας να μιλούν για τις εντολές όχι σαν να του "έδοξε" του Θεού έτσι αλλά ως μέσο για την ψηλάφηση του Θεού. Ως ένα βοήθημα για να μπορέσουμε έτσι πιο εύκολα να έρθουμε κοντά στον Θεό. Γιατί ένας Άγιος δεν χρειάζεται να ξέρει ούτε μισή εντολή, δεν του χρειάζεται πλέον γιατί είναι κοντά στον Θεό.
Χάρηκα πολύ προχτές όταν ήταν η ομιλία του Π. Ανδρέα του Κονάνου ο οποίος φημίζεται για τις όμορφες του ομιλίες. Αξιοσημείωτο είναι να αναφέρουμε βέβαια ότι η αίθουσα γέμισε και μάλιστα κάποιοι στέκονταν. Μας μίλησε για τον άγχος μέσω κάποιων συμβάντων και μικρών ιστοριών από την καθημερινή ζωή. Πραγματικά πρόσφερε πολλή ανακούφιση και αισιοδοξία.
Και εδώ σταματώ στο ανακούφιση και αισιοδοξία. Πραγματικά ο σημερινός άνθρωπος δεν είναι αυτά που θέλει; Δεν είναι αυτά που προτείνουμε όλοι στους φίλους μας και στα αγαπημένα μας πρόσωπα να έχουν;
Φεύγω από μια ομιλία και νοιώθω αγαλλίαση μέσα μου και αποκομίζω κάτι πολύ σημαντικό, το νόημα ύπαρξης του Θεού στην ζωή μας. Βέβαια εξαρτάται και από τους ομιλητές αλλά συνήθως όσοι κάνουν καλές ομιλίες είναι και αυτοί που κάνουν συχνά! Όπως και να χει το youtube είναι γεμάτο με ομιλίες!
Τελειώνοντας, με τα πιο πάνω θέλω να πω ότι η Ορθοδοξία δεν είναι απλά μια θρησκεία τύπων, δεν είναι "δεν" ή "μη", δεν είναι τα πολυτελή αυτοκίνητα και τα μεγάλα λόγια, δεν είναι οι επιχειρήσεις. Αυτά όλα είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από εκκλησία. Όπου υπάρχουν αυτά δεν υπάρχει εκκλησία. Έτσι ας αναζητήσει ο καθένας μας καλά το τι εστί Θεός, εκκλησία και για αυτά που αμφισβητεί. Θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο!
Ποιο κάτω παρουσιάζω ένα μικρό απόσπασμα από εκπομπή που φιλοξενείται ο Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος. Αξίζει να ρίξει κανείς μια ματιά!
Ο Χριστός ως ανατρεπτικός είναι αυτός που μας είπε να αγαπάμε ακόμη και τους εχθρούς μας, είναι αυτός που μας είπε ότι για να γίνουμε πρώτοι πρέπει να γίνουμε τελευταίοι, είναι αυτός που είπε "ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτο", είναι Αυτός που ταπεινώθηκε μπροστά σε όλο τον κόσμο για να σηκώσει έτσι τις αμαρτίες μας και τελικά μετά από τρεις μέρες να βρεθεί στον Άδη και να διδάσκει. Είναι Αυτός που είναι η Αλήθεια.
Έτσι για να μην γίνομαι και πολύ θεωρητικός, γιατί κάποιος θα μου πει καλά όλ' αυτά που λες αλλά που ξέρω αν ευσταθούν αυτά; Βέβαια καλόπιστα κάποιος θα είχε τέτοιους λογισμούς εξάλλου πολλές φορές αμφισβητούμε τον Θεό, με την καλή έννοια πάντα. Και αμφισβήτηση πάει να πει απορία, πολλά γιατί μαζί, κάποια ανθρώπινα ερωτήματα που μπορεί ο καθένας μας ως απλός άνθρωπος να πει.
Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας λέει συχνά σε εκπομπές που τον καλούν "Μου αρέσει να Τον αμφισβητώ γιατί νοιώθω ότι κάθε φορά που τον αμφισβητώ μου βγαίνει ακόμη πιο αληθινότερος πιο μετά". Αλήθεια πόσες φορές στην ζωή μας διερωτόμαστε "Γιατί Θεέ μου;" γιατί τα επιτρέπεις όλα αυτά; Τις συμφορές, τις δυστυχίες; Τον θάνατο μικρών παιδιών; Ή ακόμη και για μας. Δύσκολη απάντηση. Όμως δεν θα την βρούμε εύκολα αυτήν την απάντηση αφήνοντας έτσι τα πράγματα στα χέρια Του.
Το θέμα είναι τώρα πως μπορούμε να ζήσουμε τον Θεό. Είναι και αυτό ένα ερώτημα που στα αυτιά του καθενός μας ακούγεται κάτι εξωπραγματικό αλλά βαθιά στην ψυχή μας φαντάζει το ιδανικό. Αυτό θα το βρούμε μέσα από την διδασκαλία του Χριστού μας. Εκεί πηγάζει όλη η αλήθεια, πιστεύω. Ο άνθρωπος που αγαπάει τον συνάνθρωπό του, νοιάζεται για τους άλλους, βάζει τον εαυτό του κάτω απ' τους άλλους για να τους χαροποιήσει, θυσιάζεται καθημερινά για την αγάπη του Χριστού τότε αυτός είναι και ο δίκαιος αυτός γεύεται από αυτήν την ζωή την Βασιλεία του Θεού!
Γιατί η Ορθοδοξία δεν "υπόσχεται" Παραδείσους μετά τον θάνατο. Δεν είναι ΤΥΠΙΚΗ τήρηση εντολών. Όλοι θα ακούσουμε τους Πατέρες της Εκκλησίας να μιλούν για τις εντολές όχι σαν να του "έδοξε" του Θεού έτσι αλλά ως μέσο για την ψηλάφηση του Θεού. Ως ένα βοήθημα για να μπορέσουμε έτσι πιο εύκολα να έρθουμε κοντά στον Θεό. Γιατί ένας Άγιος δεν χρειάζεται να ξέρει ούτε μισή εντολή, δεν του χρειάζεται πλέον γιατί είναι κοντά στον Θεό.
Χάρηκα πολύ προχτές όταν ήταν η ομιλία του Π. Ανδρέα του Κονάνου ο οποίος φημίζεται για τις όμορφες του ομιλίες. Αξιοσημείωτο είναι να αναφέρουμε βέβαια ότι η αίθουσα γέμισε και μάλιστα κάποιοι στέκονταν. Μας μίλησε για τον άγχος μέσω κάποιων συμβάντων και μικρών ιστοριών από την καθημερινή ζωή. Πραγματικά πρόσφερε πολλή ανακούφιση και αισιοδοξία.
Και εδώ σταματώ στο ανακούφιση και αισιοδοξία. Πραγματικά ο σημερινός άνθρωπος δεν είναι αυτά που θέλει; Δεν είναι αυτά που προτείνουμε όλοι στους φίλους μας και στα αγαπημένα μας πρόσωπα να έχουν;
Φεύγω από μια ομιλία και νοιώθω αγαλλίαση μέσα μου και αποκομίζω κάτι πολύ σημαντικό, το νόημα ύπαρξης του Θεού στην ζωή μας. Βέβαια εξαρτάται και από τους ομιλητές αλλά συνήθως όσοι κάνουν καλές ομιλίες είναι και αυτοί που κάνουν συχνά! Όπως και να χει το youtube είναι γεμάτο με ομιλίες!
Τελειώνοντας, με τα πιο πάνω θέλω να πω ότι η Ορθοδοξία δεν είναι απλά μια θρησκεία τύπων, δεν είναι "δεν" ή "μη", δεν είναι τα πολυτελή αυτοκίνητα και τα μεγάλα λόγια, δεν είναι οι επιχειρήσεις. Αυτά όλα είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από εκκλησία. Όπου υπάρχουν αυτά δεν υπάρχει εκκλησία. Έτσι ας αναζητήσει ο καθένας μας καλά το τι εστί Θεός, εκκλησία και για αυτά που αμφισβητεί. Θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο!
Ποιο κάτω παρουσιάζω ένα μικρό απόσπασμα από εκπομπή που φιλοξενείται ο Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος. Αξίζει να ρίξει κανείς μια ματιά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου